Uw IT-infrastructuur voor gezondheidszorg voorbereiden op interoperabiliteit: 6 stappen die u nu kunt ondernemen

Zeggen dat interoperabiliteit een hot topic is in de IT-wereld van de gezondheidszorg zou het understatement van het jaar kunnen zijn. En inderdaad, Forrester zegt dat het onderwerp "het allerbelangrijkste is" tijdens de Healthcare Information and Management Systems Society (HIMSS)-conferentie van dit jaar. Aangezien de gezondheidszorgsector zich richting een nieuw gegevensgedreven, op waarde gebaseerd bedrijfsmodel beweegt waar patiënten in het middelpunt staan en informatie wordt gedeeld door alle aanbieders en betalers met een belang in het welzijn van patiënten, zit iedereen met smart te wachten op de norm voor Fast Healthcare Interoperability Resources (FHIR) die door Health Level Seven (HL7) wordt voorgesteld.

Maar hoewel alle partijen het erover eens zijn dat interoperabiliteit de gezondheidszorg en de ervaring van de patiënt drastisch zal verbeteren, wijst Forrester erop dat betekenisvolle discussies rond de ‘hoe’ het allemaal mogelijk te maken, merkbaar afwezig waren bij HIMSS 2019.

Uitdagingen voor implementatie met interoperabiliteit.

HIMSS definieert interoperabiliteit als “het vermogen van verschillende informatiesystemen, apparaten of applicaties om op een gecoördineerde manier binnen en buiten de grenzen van de organisatie verbinding te maken voor toegang tot, uitwisseling en coöperatief gebruik van gegevens onder belanghebbenden, met als doel het optimaliseren van de gezondheid van individuen en bevolkingsgroepen.”

Maar het bereiken van dit ideaal zal niet gemakkelijk zijn, op zijn zachtst gezegd. FHIR helpt de voortgang te vergemakkelijken en enkele van de implementatiebarrières te verwijderen door een gemeenschappelijke standaardtaal te creëren voor alle IT-systemen van de gezondheidszorg. Er is echter nog steeds geen algemeen overeengekomen norm of een generiek, leverancier-neutraal gegevensuitwisselingsplatform, en als gevolg daarvan is de ingebruikname van technologie onder de vele spelers niet gelijkwaardig. Andere uitdagingen zijn het vinden van manieren om ervoor te zorgen dat de juiste gegevens worden gekoppeld aan de juiste patiënt, waardoor het gemakkelijk en efficiënt is voor clinici om de benodigde informatie te vinden in gedeelde dossiers, veranderende regelgeving en steeds aanwezige cyberbeveiligingsrisico's. En deze strategie gaat verder dan gecompliceerde digitale tools en softwarestrategieën, en zal de IT-afdeling dichter bij de medische specialisten en patiënten brengen – de netwerkedge. Dit betekent dat IT in de gezondheidszorg het fysieke bereik moet uitbreiden voor het ondersteunen en in de gaten houden van de infrastructuur die interoperabiliteit mogelijk maakt.

Er zijn grote uitdagingen. Maar velen in de industrie zijn optimistisch dat deze kunnen en zullen worden opgelost, en eerder in de nabije toekomst dan later. Terwijl de industrie bezig is met het oplossen van deze problemen en nieuwe normen definieert die obstakels zullen overwinnen en interoperabiliteit mogelijk maken, kunnen individuele gezondheidszorgorganisaties zich voorbereiden op de veranderingen aan de horizon door hun eigen interne systemen en infrastructuur voor te bereiden op interoperabiliteit.

IT-organisaties kunnen specifiek:

1. Zichzelf betrekken bij het ontwikkelingsproces voor de normen. Een recent rapport van de American Hospital Association en zes andere toonaangevende ziekenhuisverenigingen heeft een nationale agenda gevormd voor het verbeteren van de interoperabiliteit. Het rapport bespreekt het belang van samenwerking met belanghebbenden, inclusief “het geven van een stem aan het ontwikkelingsproces”. Een manier om dit te doen is het betrekken van de Interoperability Standards Advisory (ISA). ISA streeft ernaar de industrie een enkele, openbare lijst te bieden met de normen en implementatiespecificaties die gebruikt kunnen worden voor de specifieke behoeften voor interoperabiliteit van klinische gezondheidsinformatie. De ISA heeft jaarlijkse openbare feedbackperioden die zorgverleners, IT-ontwikkelaars en andere belanghebbenden in staat stellen om hun mening te geven over de ontwikkeling van interoperabiliteitsnormen.
   
   
2. Relaties met leveranciers gebruiken om meer compatibiliteit in systeemontwerp te stimuleren. Een andere aanbeveling in het AHA-rapport is dat ziekenhuizen en gezondheidszorgorganisaties, als kopers van IT in de gezondheidszorg, worden aangemoedigd om hun invloed op EHR-leveranciers te gebruiken en hun voorkeuren bekend te maken voor producten en systemen die FHIR-normen gebruiken. Samenwerken met leveranciers en het uitoefenen van inkoopkracht kan helpen bij het in de juiste richting duwen van alle partijen voor het mogelijk maken van interoperabiliteit.
   
   
3. Het standaardiseren van IT-tools voor de gezondheidszorg op zorglocaties overwegen. Gezondheidszorgsystemen zijn berucht vanwege gegevenssilo's binnen de eigen organisaties. Het vinden van manieren om gegevensbeheer te stroomlijnen en het aantal systemen te verminderen die artsen moeten gebruiken om patiëntgegevens bij elkaar te brengen, kan helpen om het traject naar interoperabiliteit mogelijk te maken. Dit moet waarschijnlijk beginnen met een volledige inventaris van alle toepassingen en systemen die momenteel in gebruik zijn. Vanaf dit punt kan IT-personeel beginnen met het identificeren van mogelijkheden voor het standaardiseren en vereenvoudigen van hun netwerken.
   
   
4. Omarm API's. Volgens HIMSS spelen API's, of open Application Programming Interfaces, een belangrijke rol in het mogelijk maken van interoperabiliteit. Ze maken gegevensuitwisseling mogelijk door het toegankelijk maken van gezondheidszorgplatforms voor externe toepassingen. HIMSS is een voorstander van API's en hun vermogen om de connectiviteit te verbeteren en innovatie te stimuleren, en ze moeten worden meegewogen in technologische beslissingen en investeringen in de toekomst.
   
   
5. Een plan maken voor het upgraden of vervangen van oude systemen. Oudere systemen kunnen de gezondheidszorgactiviteiten hinderen als ze proberen nieuwe normen in gebruik te nemen en werkelijke interoperabiliteit te bereiken. De kosten voor het vervangen of upgraden van deze systemen zijn echter vaak een obstakel. IT-organisaties in de gezondheidszorg kunnen beginnen met het identificeren en prioriteren van systemen die hun beste tijd hebben gehad en een upgrade nodig hebben, en ze kunnen een plan maken om nieuwe systemen in gebruik te gaan nemen, in het bijzonder diegenen die interoperabiliteit vergemakkelijken, waar mogelijk binnen het budget.
   
   
6. Investeren in de veerkracht, efficiëntie en schaalbaarheid van uw infrastructuur aan de rand. Het traject naar interoperabiliteit zal de snelle uitbreiding van gegevens en nieuwe technologieën binnen het ecosysteem voor de gezondheidszorg alleen maar vergroten. Met de nieuwe uitdaging om data-uitwisseling en levering van gezondheidszorginformatie mogelijk te maken, waar en wanneer dat nodig is, wordt de vraag naar 24/7-beschikbaarheid nog groter. Gezondheidszorgsystemen moeten ervoor zorgen dat de stroom- en koelsystemen die IT ondersteunen, robuust genoeg zijn om deze vraag nu en in de toekomst te ondersteunen. Belangrijke toekomstbestendige infrastructuurfuncties zijn intelligentie, schaalbaarheid en het vermogen om snel te worden ingezet.

Hoe de juiste partners kunnen helpen

Er moet nog veel werk worden verzet om het doel van echte interoperabiliteit in de gezondheidszorg te bereiken. Samenwerking tussen gezondheidszorgsystemen, ontwikkelaars, leveranciers en betalers zal zonder twijfel van essentieel belang zijn. Naarmate de branche zich in de richting van deze toekomst beweegt, kan het samenstellen van een team van ervaren partners en zorgverleners die de visie begrijpen en zich hier volledig aan toewijden, u helpen bij dit traject en uw investering maximaliseren op infrastructuurniveau, van de kern tot de edge. Lees meer over hoe Vertiv u kan helpen bij het creëren van een sterkere basis voor de toekomst van de gezondheidszorg en interoperabiliteit.